Van de ene bubbel naar de andere?

Deze keer geen beschouwingen over de dynamiek van samenwerken. Geen verhaal over een mooi duurzaam initiatief of een sector in transitie. Nee, dit artikel gaat over mijn eigen verhaal. Tijdens het laatste event dat ik afgelopen jaar bijwoonde, begon het bij mij te dagen dat ik in een nieuwe bubbel terecht aan het komen was (vandaar deze eerste ConnecTTip van dit jaar). En als ik ergens een hekel aan heb, dan is het hokjes, silo’s of, in deze, bubbels.

 

Ben ik eindelijk uit m’n bubbel …

Een jaar geleden ben ik Connect4Value gestart vanuit mijn droom organisaties met elkaar te verbinden voor mooie initiatieven die samen meer impact realiseren dan dat een bedrijf met individueel innoveren kan. Opgericht om mensen hetzelfde eureka gevoel te geven dat ik een paar jaar geleden had ervaren, toen we een dienst naar de markt brachten die was ontstaan vanuit een samenwerking tussen een groep commerciële bedrijven, een overheidsinstelling en een maatschappelijke organisatie. Een resultaat voortkomend uit een, voor mij voorheen, onwaarschijnlijke samenwerking.

In de ruim 15 jaar dat ik daarvoor werkzaam was geweest in de financiële sector, had ik geregeld geklaag en gezucht gehoord over ‘al die regels’ die er vanuit de overheid over de sector werden gegooid. Hoe frustrerend en beperkend dit is voor innovatie (maar ondertussen ook wel fijn, al die toetredingsdrempels…). Nu zijn de meeste van ons gesteld op hun vrijheid en autonomie, dus wanneer anderen je regels opleggen, is dat niet fijn.

Maar wat hoorde ik, toen ik na die tijd bij diezelfde overheid ging werken, waar het geklaag bij mijn vroegere werkgever over ging?

Vanuit deze kant werd er net zo geklaagd en gezucht naar de overkant, maar dan over het winstbejag van de sector. Waar was het maatschappelijk besef van hun rol? En de dienstbaarheid daaraan? Logisch toch dat de overheid dan regels stelt. Dat egoïstische gedrag moet ingeperkt worden.

En ook daar kon ik wel wat in zien, want vanuit mijn rol toen zag ik vele doelgroepen in de maatschappij die op financieel vlak wel wat hulp konden gebruiken. En waarvan ik me afvroeg waarom de sector daar niet wat meer aan deed … en waarom ik daar voorheen ook niet zelf op was gekomen.

 

Zit ik opeens in een nieuwe …

Dit jaar voelde ik het bijna weer gebeuren. Nu niet beschouwend, maar dichterbij. Persoonlijk. Met mijn bedrijfseconomische achtergrond en mijn groeiende kennis en ervaring op het gebied van cultuur en leiderschap, leek het mij een goed idee een cursus corporate antropologie te volgen. Meer leren over de nieuwe wereld die ik nog niet zolang geleden ontdekt had.

Het was een inspirerende ervaring.

Maar het was ook een confrontatie zoals ik eerder had ervaren tussen de twee voormalige werkgevers. Weer werd een bubbel waar ik uit kwam aangevallen op een manier waarop die andersom net zo plaats vindt. De ridiculiteit van het veranderen via powerpoints, planningen en posters in onze, op relaties en macht gerichte maatschappij, waar kampvuren veranderkracht geven.

Tja.

 

Yin en Yang

Wat ik heb ervaren is datgene wat ons als mens uniek maakt, zoals het vakgebied dat we beheersen, de sector waar we werken, de dingen waar we voor staan, ons energie en trots geven. Echter, dit zijn ook de dingen die ons in een hokje zetten. Je wereld is je bubbel. En vanuit die bubbel denken we vaak de waarheid te kennen en willen we ons gelijk halen. Het lastige is alleen dat we het vaak niet eens doorhebben…. En dan wordt het lastig samenwerken.

Soms lukt het mensen uit hun bubbel te stappen. Maar wat we dan ook vaak zien gebeuren, is dat ze regelrecht in een andere stappen. De nieuwe waarheid wordt het nieuwe gelijk. En wordt met zelfde passie bestreden.

Ik denk maar dat ik in het luchtledige ga zitten. Als brug tussen de ene en de andere bubbel. Of met een voet in de ene en de andere voet in de andere, hoe je wil. Bewust van het feit dat beide kanten kenmerken hebben, waaruit we kunnen putten wanneer de realiteit dat nodig heeft. Ik hoop balans te kunnen vinden en houden, voor mezelf en in de begeleiding van samenwerkingen. Evenwicht tussen structuren, regels en processen enerzijds en de verbinding, menselijke kant en warmte anderzijds. Balans tussen power & love, trust & control.

Of is dit weer een andere bubbel?